??? برخی از پدر و مادرها طوری از فرزندانشان مراقبت و مواظبت میکنند و به صورتی با آنها برخورد میکنند که انگار آنها در مرحله خطر یا در شرایط بسیار بدی قرار دارند.
❌ این حمایت دائمی، این انجام کارها برای بچهها، این مواظبت و مراقبت همیشگی، این ندادن فرصت برای اشتباه، سبب پدید آمدن محدودیتهایی در کودکان میشود.
در نتیجه در بزرگسالی احساس ناتوانی میکنند و بهخاطر این همه محدودیت که به معنای بودنِ خطر در خارج از محیط خانه است،احساس خطر فراوانی در محیط اطرافشان میکنند.
▪️برای تربیت فرزندتان عجله نکنید‼️
?اگر فرزندتان همکاری نمیکند از پوشک گرفتن فرزندتان عجله نکنید. شما تا 3 سالگی وقت دارید.
?انتظار تمیز نگه داشتن اتاق را از فرزند نوپای خود نداشته باشید. از 3سالگی کودک می تواند مسئولیت های کوچک را بپذیرد.
?برای تمیز غذا خوردن فرزندتان اصرار نکنید. کودکان از 2 سالگی می توانند قاشق به دست بگیرند و از 3 سالگی می توانند آداب غذا خوردن را بیاموزند.
?برای آموزش آکادمیک مانند نوشتن، زبان دوم، ورزش حرفه ای عجله نکنید.
بهتر است بعد از 6 سالگی شروع کنید.
▪️فشار آوردن روی کودک زمانی که آماده نیست تنها اختلال در مسیر رشد کودکتان بوجود می آورد.
“"شیـوههای نادرسـت بیان احساسـات"”
1⃣ احساس خود را بصورت کلی و مبهم بیان می کنید، مثلا “تو هیچوقت به من توجه نمی کنی!"، “تو به من اهمیت نمی دهی!".
2⃣ رفتار منفی همسرتان را طوری توصیف می کنید که گویی جزئی از شخصیت اوست، مثلا “تو خودخواهی!"، “تو بی مسئولیتی!".
3⃣ برای توصیف رفتار همسرتان یک سری ویژگیهای منفی و توهین آمیز به او نسبت میدهید، مثلا “تو بی عرضه ای!"، “تو احمقی!".
4⃣ چندین شکایت را با هم مطرح میکنید، مثلا “من از کارت، طرز لباس پوشیدنت، خانواده ات و… ناراحتم!".
5⃣ شکایت های قدیمی را به شکایت فعلی اضافه می کنید تا آن را بزرگ کنید، مثلا “تو از اول آدم بی مسئولیتی بودی، یادت هست سر عقدمان فلان کار را کردی!”
آخرین نظرات