وجود هیچکس غمها را ازبین نمی برد اما کمک میکند با وجود غمها محکم بایستیم ، درست مثل چتر خوب که باران را متوقف نمی کند ، اما کمک می کند آسوده زیر باران بایستیم … ابرها به آسمان تکیه می کنند ؛ درختان به زمین ؛ و انسانها به مهربانی یکدیگر … گاهی دلگرمی یکی چنان معجزه می کند که انگار خدا در زمین کنار توست ! جاودان باد سایه کسانیکه در غم و شادی کنار ما می مانند
بعضى وقت ها آدما الماسى رو تو دست دارن،
بعد چشمشون به يه گردو مى افته،
دولا ميشن تا گردو رو بردارن،الماسه مى افته تو شيب زمين
قل مى خوره و تو عمق چاهى فرو ميره ..
مى دونى چى مى مونه؟
يه آدم , يه دهن باز , يه گردوى پوك و يك دنيا حسرت .!.
مواظب الماس هاى زندگيمون باشيم
شايد به دليل اينكه صاحبش هستيم و بودنشون برامون عادى شده ارزشش رو از ياد برديم !
الماس هاى زندگى:
سلامتى،خانواده،عشق،سرافرازى،دوستان و..
قدرشونو بدونيم
پرخاشگری، نشانه‌ای از تضادهای درونی
گاهی كودكان در دوگانگی و تضادهای درونی قرار می گیرند. یا بهتر بگوییم، گاهی بر سر دو راهی‌هایی گیر می كنند و نمی دانند كدام راه را انتخاب كنند؛ و این حالت آنها را دچار تعارض ، اضطراب و خشم می كند. مثلاً كودكی كه دوست دارد نزد مادرش در منزل بماند و از طرفی وقتی می بیند تمام كودكان به مدرسه می روند، همزمان تمایل به مدرسه رفتن نیز دارد، دچار دوگانگی می شود. به كودكان خود كمك كنیم كه در دو راهی‌های زندگی، مدتی طولانی قرار نگیرند. آنها بایستی به سرعت و با دقت درست ترین كار را انجام دهند.
قطره عسلی بر زمین افتاد، مورچه کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود، پس برگشت و جرعه دیگری نوشید …
باز عزم رفتن کرد، اما احساس کرد که خوردن از لبه عسل کفایت نمی کند و مزه واقعی را نمی دهد، پس بر آن شد تا خود را در عسل بیندازد تا هر جه بیشتر و بیشتر لذت ببرد …
مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد …
اما ( افسوس ) که نتوانست از آن خارج شود، پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود و توانایی حرکت نداشت …
در این حال ماند تا آنکه نهایتا مرد …
دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ!
پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد، و آنکه در شیرینی آن غرق شد هلاک می شود …
این است حکایت دنیا….
هنگامی که مادر آن به صورت افراطی نسبت به تغذیه کامل کودک اظهارنگرانی می کنند، معمولا با قاشق و ظرف غذا به دنبال کودکان راه می افتند و تصور می کنند با این عمل تغذیه کامل و مورد نظرشان امکانپذیر است،
اصرار بیش از حد به غذا خوردن، اشتياق کودک را از میان می برد و کودک از غذا به عنوان شیوه ای برای جلب توجه استفاده می کند.
آخرین نظرات