️گاهی ما میخواهیم از فرزندانمان دانشمند بسازیم؛
? سه تا شش سالگی زندگی کودک باید
فقط وفقط سه چیز باشد:
١؛بازی؛
٢؛اسباب بازی؛
٣؛همبازی
? در این سن کودک را نباید با علم به معنای واقعی آن اشنا کرد، چرا که مغز کودک به رشد کافی نرسیده و باعث اضطراب در کودک خواهد شد.
? در این سن کودک تنها با بازی و همبازی، دنیا و قوانین طبیعت و توانایی های خود را کشف کرده رشد خواهد کرد و یادمان باشد
❌ کودک مضطرب امروز، انسان افسرده فردا است.
? ﷽ ?
هر زنى که به شوهرش، قدرى آب آشامیدنى بدهد، پاداش آن از عبادت یک ساله بالاتر است!
“امام موسی کاظم(علیه السلام)
وقتی بچه ما مشکلی داره، مثلا می ترسه، خجالتیه، زود عصبانی می شه، دندون هاش رو نمی شوره و… گفتن اینکه “دخترم، پسرم شما نباید اینطوری باشی” معمولا تاثیری نداره. به جای این کار بهتره از قصه گویی کمک بگیریم و در قالب یک داستان، بهش توضیح بدیم که چطوری می تونه رفتارش رو تغییر بده.
بچه ها قصه رو دوست دارند، بهش توجه می کنند و اون رو به خاطر می سپارند.
به بچه های اول سخت نگیرید
والدین برای فرزند اولشان میخواهند تمام آرزوهایشان را پیاده کنند. میخواهند خوشتیپ ترین و لاکچری ترین بچه روی زمین باشد.
او را کلاسهای آموزشی فوق برنامه میفرستند و میخواهند در همه چیز اول باشد. او هم سعی میکند برای رضایت آنها، در مهمانیها هرچه که بلدست را رو کند و درس پس بدهد، شعر بخواند!
هرچه یاد گرفته، همه را بگوید. همیشه اول باشد!
برای همین فرزند اول یک انسان کمالگرا و خاص بار می آید.
ولی در مورد بچه آخر، دیگر والدین آن حساسیتها را ندارند.
میخواهند کودک برای همیشه کوچک بماند. میدانند که دیگر فرزندی بعد از او نخواهد بود که حس شیرین بچگی را برایشان داشته باشد.
میخواهند خودشان و کودکشان، کودکی کنند.
مهم نیست که کمی دیرتر راه بیوفتد یا دیرتر حرف بزند.
میدانند همه اینها بالاخره اتفاق می افتاد و دیر یا زود شدن نشانه هوش کودک نیست.
بچه های آخر اصولا خیلی راحت تر از بچه اول بزرگ میشوند، درس میخوانند، کلاسهای فوق برنامه را اگر باب میلشان بود و دیدند که بهشان خوش میگذرد میروند
زندگی را راحت تر میگیرند
واکثرا به خواسته هایشان میرسند و موفق تر هم هستند.
انقدر بچه های اول را اذیت نکنید
فرزندتون رو زود بزرگش نکنید
از جملاتی مثل
«تو دیگه بزرگ شدی!»،
«خانم شدی، آقا/ مرد شدی»،
«این کار بچه کوچولوهاست، تو دیگه بچه نیستی»
استفاده نکنید، چرا که او را از دنیای کودکی، به دنیای بزرگسالی می برید و کودک دیگر از خود انتظار کودکی ندارد و این در حالی است که رفتار بزرگسالانه هم خارج از حد و توان اوست؛
بنابراین اعتماد به نفسش پایین می آید.
آخرین نظرات