بچه که بودم وقتی کار اشتباهی می کردم مادرم می گفت: “اشکال نداره حالا چکار کنیم تا درست بشه؟” اما مادر دوستم به او می گفت: “خاک بر سرت یه کار درست نمی تونی انجام بدی”
امروز هر دو بزرگسال و بالغیم وقتی اتفاق بدی میافته اولین فکری که به ذهنم میاد اینه که: “خب حالا چکار کنم؟” و با حداقل اضطراب و عصبانیت مشکل رو حل می کنم.
اما دوستم با مواجه شدن با اتفاقات بد عصبانی میشه و میگه: “خاک بر سر من که نمی تونم یه کار درست انجام بدم چرا من اینقدر بدبختم!"
حرف های امروز ما و احساسی که به فرزندمان می دهیم تبدیل صدای درونی او خواهد شد. مراقب باشیم چه پیامی برای همه عمر به فرزندانمان می دهیم.
آخرین نظرات