ریحانه

​????دوستی می گفت：

سمیناری دعوت شدم که در ورودی, به هر یک از مدعوین بادکنکی می دادند!

سخنران بعد خوشامدگویی از حاضرین که ۵۰نفر بودند,تقاضا کرد با ماژیک اسم خود را روی بادکنک نوشته و آن را در اطاقی که سمت راست سالن بود بگذارند و خود در سمت چپ جمع شوند.

سپس از آنها خواست ظرف ۵دقیقه به اطاق بادکنکها رفته و بادکنک نام خود رابیاورد.

من به همراه سایرین دیوانه وار, به جستجو پرداختیم,همدیگر را هل می دادیم و زمین می خوردیم و هرج و مرجی به راه افتاده بود,تماشایی…

مهلت ۵دقیقه با۵دقیقه اضافی به پایان رسید,اما هیچکس نتوانست بادکنک خود را بیابد.

این بار سخنران,همگان را به آرامش دعوت و پیشنهاد کرد,هرکس بادکنکی رابردارد و آن را به صاحبش بدهد!بدین ترتیب کمتر از ۵دقیقه همه به بادکنک خود دست یافتند.

سخنران ادامه داد：

این اتفاقی است که هر روز در زندگی ما می افتد,دیوانه وار در جستجوی سعادت خویش به این سو و آن سو چنگ می اندازیم و نمی دانیم：

***سعادت ما در سعادت و مسرت دیگران است***

به یک دست سعادت آنها را بدهید و سعادت خود را از دست دیگر بگیرید…

​‍

مواد لازم برای مربای کیوی

3 کیلو کیوی تقریباً رسیده و سفت

5/2 تا 3 کیلو شکر

3 لیوان آب

یک سوم قاشق چایخوری وانیل
طرز تهیه مربای کیوی

کیوی ها را شسته و پوست آنها را خیلی نازک برمی داریم و هر یک را به قطر یک سانتی متر برش می زنیم. شکر و آب را در قابلمه نسبتاً بزرگی ریخته و می گذاریم بجوشد تا شربت غلیظ شود. سپس می گذاریم خنک شود. کیوی ها را در شربت خنک شده قرار می دهیم و آن را روی حرارت ملایم می گذاریم تا بجوشد. این مربا برای پخت به زمان زیادی نیاز ندارد و بعد از جوش آمدن20- 25 دقیقه کافی است. شربت آن را امتحان کرده، آبلیمو را اضافه می کنیم. بعد از یکی دو جوش دیگر، ظرف را از روی حرارت برمی داریم و می گذاریم مربا خنک شود. سپس آن را در شیشه ریخته و در یخچال نگهداری می کنیم.

یادآوری:در صورت تمایل می توانید برای خوش رنگ شدن این مربا، 2 قطره رنگ سبز مجاز خوراکی به آن اضافه کنید.

????گنجشک به خدا گفت، لانه ی کوچکی داشتم، 

آرامگاه خستگیم، سرپناه بی کسی،
طوفان تو آن را ازمن گرفت کجای دنیای تو را گرفته بود؟؟
خدا گفت: ماری در راه لانه ات بود تو خواب بودی
باد را گفتم لانه ات را واژگون کند آنگاه تو از کمین مار پر گشودی
چه بسیار بلاها که از تو به واسطه ی حکمتم دور کردم
و تو ندانسته به دشمنیم برخواستی.

مرد و زن نشسته اند دور ِ سفره . مرد قاشقش را زودتر فرو می برد توی كاسه سوپ و زودتر می چشد طعم غذا را و زودتر می فهمد كه دستپخت همسرش بی نمك است و اما زن چشم دوخته به او تا مُهر تایید آشپزی اش را از چشم های مردش بخواند و مرد كه قاعده را خوب بلد است، لبخندی می زند و می گوید : “چقدر تشنه ام !”
زن بی معطلی بلند می شود و برای رساندن لیوانی آب به آشپزخانه می رود . سوراخ های نمكدان سر ِ سفره بسته است و به زحمت باز می شوند و تا رسیدن ِ آب فقط به اندازه پاشیدن ِ نمك توی كاسه زن فرصت هست برای مرد.
زن با لیوانی آب و لبخندی روی صورت برمی گردد و می نشیند . مرد تشكر می كند، صدایش را صاف می كند و می گوید : ” می دونستی كتاب های آشپزی رو باید از روی دستای تو بنویسن ؟ “
و سوپ بی نمكش را می خورد ؛ با رضایت و زن سوپ با نمكش را می خورد ؛ با لبخند!

انسانیت؛
 تنها چیزی است که ارزش بالیدن دارد

پول ،مقام ،زیبایی

و چیزهایی از این دست

همه برچسب های بی ارزشی هستند

که بالندگان به آن تنها می خواهند

که کمبودهای انسانی خود را پنهان کنند…