ریحانه

ترسهای وقت خواب، از تاریکی هیولای زیر پتو و تنها خوابیدن در سنین پیش از دبستان و سالهای آغازین پس ازآن معمول هستند. اینها سالهایی هستندکه قدرت تخیل کودک به طرز فوق العاده ای گسترش پیدا می‌کند به دلیل تخیلاتی که در طول روز کودک ذهن خود را با آن درگیر کرده ناگهان حتی اشیای آشنا که قبلاً هرگز ترسناک نبوده اند مثل اتاق خواب، تاریک و وحشت آور به نظر می‌رسد و از آنجا که کودک در این سن هنوز در حال آموختن تمایز بین خیال و واقعیت است احتمال وجود موجود نامرئی در زیر پتو یا تخت برایش کاملاً واقعی به نظر برسد.
روان شناسان معتقدند : ترسهای وقت خواب، از تاریکی، از جدایی از والدین، از صداها، از آدمهای بدی که آسیب جسمی وارد می‌کنند یک مرحله طبیعی در روند رشد است و اغلب پیش از آنکه والدین انتظار دارند به طول می‌انجامد این مرحله در حدود سن دو سالگی آغاز می‌شود و تا هشت، نه سالگی ادامه می‌یابد. علاوه بر این، کودکان در سنین پیش از دبستان شروع به درک این نکته می‌کنند که چیزهایی در دنیا وجود دارد که می‌تواند به آنها آسیب بزند، لذا کار والدین در ده سال آینده و یا حتی بیشتر، این است که به کودکان کمک کنند تا تفاوتهای میان خطر واقعی و چیزهایی که تنها به نظر می‌رسند و واقعی نیستند را درک کنند.